Άγιοι Απόστολοι

Οι Αγοί Πουστόλ'

Το εκκλησάκι βρίσκεται προς τα δυτικά του χωριού και κείται πάνω σε ένα λόφο γεμάτο ελιές. Η περιφέρεια γύρω αππό το ξωκκλήσι έχει πάρει την ίδια ονομασία. Λίγο ψηλότερα ξεκινάει το πευκοδάσος που το διασχίζει μονοπάτι που οδηγεί στην Αγία Τριάδα της περιφέρειας του Αφάλωνα. Οικιστικά λειψανα (θεμάλια κτίσματος κοντά στο  ναό, κεραμική) μαρτυρούν υπαρξη παλιού οικισμού (;) ή μοναστηριού (;) στην περιοχή. Κάτι πλάκες, μια βάση κίονα μαρτυρούν την ύπαρξη παλιού ναού. Λίγα μέτρα από το εκκλησάκι υπάρχει υπόγεια δεξαμενη. Μαρτυρίες των ιδιοκτητών του ελαιοκτήματος αναφέρουν την ύπαρξη αμπελιών και την χρήση της δεξαμενής από τους μοναχούς του παλιού μοναστηριού για την αποθήκευση του κρασιού. Τα παλιότερα χρόνια πριν τη δημιουργία του δρόμου αναφέρεται η ύπαρξη οστών του τελευταίου καλογέρου.

Βάση κίονα

Υπόγεια δεξαμενή

 Για αυτό το ξωκκλήσι αναφέρει ο Στρατής Λύτρας τον παρακάτω θρύλο:

"Μια κυριούλα που έχει χρόνια που πέθανε , συνήθιζε κάθε χρόνο να πηγαίνει στην χάρη του να ανάβει πρώτη τα κανδήλια των Αγίων (επικρατεί συνήθεια την παραμονή των αγίων και ανήμερα να ανεβαίνει ο παπάς να λειτουργεί στο εκκλησάκι). Η  Μιλσνή λοιπόν , την παραμονή της γιορτής έκρινε καλό να κοιμηθεί από νωρίς για να σηκωθεί πρωί να ανάψει τα καντήλια και να προλάβει και τον παπα να λειτουργηθεί. Ξύπνησε ετοιμάστηκε και χωρίς να ρωτήσει τι ώρα είναι ξεκίνησε για τον Άγιο. Το εκκλησάκι απέχει από το χωριό γύρω στην μιάμιση ώρα με τα ποδια, φαίνεται πως όταν κατέβηκε από το σπίτι της η Μιλισίνη δεν πέτυχε κανέναν στο δρόμο, γιατί αν συναντούσε  θα την ρωτούσε που πηγαίνει και θα της έλεγε πως είναι νωρίς ακόμα. Όταν απομακρύνθηκε από το χωριό κι έπεσε μέσα στον κάμπο βρέθηκε δίπλα της ένας άνθρωπος τελείως άγνωστος. Τον ρώτησε πως τον έλεγαν και της είπε πως τον έλεγαν Πέτρο. Και που πας παλλικάριμ’ τον ρωτά η Μιλισίνη; Εκεί που πας και συ, άπαντα το παλικάρι. Όλο τον δρόμο συνέχισαν την κουβέντα για τους Αγίους ώσπου κάποια στιγμή έφτασαν στο ξωκλήσι. Όταν πήγαν να μπούνε μέσα ο συνοδός της Μιλισίνης έγινε άφαντος και ξαφνιάστηκε η Μιλισίνη  και άρχισε να τον αναζητά. Όταν το πήρε απόφαση ότι έφυγε άναψε φωτιά ,θύμιασε , άναψε τα κανδήλια , σκούπισε αλλά ακόμα που να φέξει.

Ανησύχησε γιατί έκανε λάθος την ώρα και άργησε να φέξει. Όταν ξημέρωσε άρχισε να έρχεται η παρέα με τον παπα με το δισκάκι με τις πρόσφορες. Δεν ξαφνιάστηκαν που την βρήκαν πρώτη στον Άγιο γιατί κάθε χρόνο έκανε το ίδιο. Όταν μπήκανε στην εκκλησία βλέπει στη εικόνα τον Άγιο Πέτρο και βάζει τις φωνές «να ξτιανές τούτους ήταν η Πέτρους» και διηγήθηκε  στους υπόλοιπους την ιστορία. Από τότε το διηγούνται στο χωριό."

Βιβλιογραφικές αναφορές

1. Λύτρας Στρατής (1985). Λαογραφικά, Αθήνα

2. Αξιώτης Μάκης (1992). Περπατώντας τη Λέσβο τ. Α', Μυτιλήνη

Οι Άγιοι Απόστολοι